De kunstenaars
De exposanten dragen vanuit diverse principes bij aan het thema:
Hanshan Roebers werkt in zijn monumentale ontwerpen met de driedimensionale vertaling van de Gulden Snede, die in de vorm van het gedachtegoed van Dom van der Laan een theoretische en praktische uitwerking heeft gevonden in het zg. plastische getal. Piet van Mook maakt in zijn tensegrity kunstwerken de onzichtbare druk- en trekkrachten uit de natuur zichtbaar, terwijl Frank van der Linden een universeel toepasbaar algoritme heeft gevonden dat het uitgangspunt vormt voor zijn ontwerpen voor o.a. koepelconstructies.
De Franse kunstenaar Hubert Duprat beweegt zich met zijn fractals, assemblages en installaties op het snijvlak van de natuurlijke organisatie (bijv. mineralogie en entomologie) en de kunst met visuele vertalingen die zijn gerelateerd aan zowel de micro- als de macrocosmos.
De kunstenaar Paul de Kort laat via eenvoudige rekenkundige principes de ontwikkeling van een patroon zien in zijn beeldende werk. Wetmatige ordeningen die bijvoorbeeld ontleend zijn aan de universele wetten van de natuur beïnvloeden het werk van Norman Dilworth, die naar de symbolische structuur van de abstracte kunst op zoek is.Geert Koevoets wordt o.m. gefascineerd door de vertaling van energie in vormen, zoals vallende regendruppels die cirkels in water doen ontstaan.
Beeldillusies als anamorfosen komen voort uit de interpretatie van het perspectief. De werken van de tot Fransman genaturaliseerde Tjeerd Alkema zijn hiervan een treffend voorbeeld.
Arie Berkulin is eveneens bekend door zijn anamorfose Swing in Eindhoven, maar bedient zich in zijn huidige werk met name van het geometrische gedachtegoed.
Zowel Ids Willemsma als Frans de Wit (overleden in 2004) getuigen in hun werk van een voortdurend streven naar een juiste verhouding tussen object en de ruimte. De Wit is bekend van zijn immense kunstwerken waarin de mens volledig wordt opgenomen.
Hypersculpturen zijn kunstwerken die door een complete wijze van beschouwen (hyperseeing) aan een driedimensionaal object een extra kwaliteit geven, dan wel een vierde dimensie oproepen. Nat Friedman werkt in navolging van Henry Moore vanuit principes van hyperseeing. In het werk van Rinus Roelofs vormt structuur een hoofdelement. De door hem ontworpen koppelingen van structuren leiden tot spectaculaire verwevingen, transformaties en metamorfosen. In het ontwerpproces bedient de kunstenaar zich net als Koos Verhoeff van wiskundige uitgangspunten.
Laatstgenoemde heeft een uniek oeuvre opgebouwd dat kan worden omschreven als “wiskunstige" schoonheid. Net als bij Roelofs roepen zijn ontwerpen associaties op met het werk van M.C. Escher. Als maker van het meest gewaardeerde kunstwerk van de vorige tentoonstelling is Luc Souren in 2001 opnieuw met een bijdrage gekomen.

De Stichting Ars et Mathesis (kunst en wiskunde) heeft met prof. dr Albert van der Schoot (inmiddels bestuurslid van de Stichting Passages) een inleiding in de catalogus verzorgd en heeft in de persoon van Rinus Roelofs tevens een concreet idee aangedragen voor Groot Vijversburg.
Rinus Roelofs heeft voor de tentoonstelling onder andere een zelfdragende koepelconstructie gemaakt van boomstammen gebaseerd op een concept van Leonardo da Vinci. Dit unieke kunstwerk is later in het Da Vnci Museum in Italië opnieuw uitgevoerd.